Beşikler vermişim Nuh'a,

Salıncaklar,hamaklar,

Havva Ana'n dünkü çocuk sayılır,

Anadoluyum ben,

Tanıyor musun?

Utanırım,

Utanırım fıkaralıktan,

Ele,güne karşı çıplak...

Üşür fidelerim,

Harmanım kesat.

Kardeşliğin,çalışmanın,

Beraberliğin,

Atom güllerinin katmer açtığı,

Şairlerin, bilginlerin dünyalarında,

Kalmışım,bir başıma,

Bir başıma ve uzak.

Biliyor musun?

Binlerce yıl sağılmışım

Korkunç atlılarıyla parçalamışlar

Nazlı,seher-sabah uykularımı,

Hükümdarlar,saldırganlar,haydutlar,

Haraç salmışlar üstüme.

Ne iskender takmışım,

Ne Sultan Murat.

Göçüp gitmişler,gölgesiz!

Selam etmişim dostuma

Ve dayatmışım...

Görüyor musun?

Nasıl severim bir bilsen,

Köroğlunu,

Karayılanı,

Meçhul askeri...

Sonra Pir Sultanı ve Bedrettini.

Sonra kalem yazmaz,

Bir nice sevda...

Bir bilsen,

Onlar beni nasıl severdi.

Bir bilsen,Urfa'da kurşun atanı,

Minareden,barikattan,

Selvi dalından,

Ölüme nasıl gülerdi.

Bilmeni mutlak isterim,

Duyuyor musun?

Öyle yıkma kendini,

Öyle mahzun,öyle garip....

Nerede olursun ol,

İçerde,dışarda,derste,sırada,

Yürü üstüne-üstüne,

Tükür yüzüne celladın,

Fırsatçının,işbirlikçi hayının...

Dayan kitap ile,

Dayan iş ile.

Tırnak ile, diş ile,

Umut ile,sevda ile,düş ile.

Dayan rüsva etme beni.

Gör,nasıl yeniden yaratılırım,

Namuslu, genç ellerinle.

Kızlarım,

Oğullarım var gelecekte,

Herbiri vazgeçilmez, cihan parçası.

Kaç bin yıllık hasretimin koncası,

Gözlerinden,

Gözlerinden öperim

Bir umudum sende,