Otobiyografi

Home Up Otobiyografi Vatan Haini Büyük İnsanlık Türkiye İşçi Sınıfına Selam Kız Çocuğu Bulutlar Adam Öldürmesin Beyler Bu Vatana Nasıl Kıydınız Karlı Kayın Ormanında Memleketimi Seviyorum Karıma Mektup Açlık Ordusu Yürüyor Vasiyet Tahir ile Zühre

 

 

 

1902'de doğdum

doğduğum şehre dönmedim bir daha

geriye dönmeyi sevmem

üç yaşımda Halep'te paşa torunluğu ettim

on dokuzumda Moskova'da komünist Üniversite

öğrenciliği

kırk dokuzumda yine Moskova'daTseka-Parti

konukluğu

ve on dördümden beri şairlik ederim

 

kimi insan otların kimi insan balıkların

çeşidini bilir ben ayrılıkların

kimi insan ezbere sayar yıldızların adını

ben hasretlerin

 

hapislerde de yattım büyük otellerde de

açlık çektim açlık grevide içinde ve tatmadığım

yemek yok gibidir

 

otuzumda asılmamı istediler

kırk sekizimde barış madalyasının bana

verilmesini verdiler de

 

otuz altımda yarım yılda geçtim dört metre

kare betonu

elli dokuzumda on sekiz saatte uçtum

Pırağ'dan Havana'ya

 

Lenin'i görmedim nöbet tuttum tabutunun

başında 924'de

961'de ziyaret ettiğim anıtkabri kitaplarıdır

 

partimden koparmağa yeltendiler beni sökmedi

yıkılan putların altında da ezilmedim

 

951'de bir denizde genç bir arkadaşla

yürüdüm üstüne ölümün

52'de çatlak bir yürekle dört ay

sırtüstü bekledim ölümü

 

sevdiğim kadınları deli gibi kıskandım

şu kadarcık haset etmedim Şarlo'ya bile

aldattım kadınlarımı

konuşmadım arkasından dostlarımın

 

içtim ama akşamcı olmadım

hep alnımın teriyle çıkardım ekmek paramı

ne mutlu bana

 

başkasının hesabına utandım yalan söyledim

yalan söyledim başkasını üzmemek için

ama durup dururken de yalan söyledim

 

bindim trene uçağa otomobile

çoğunluk binemiyor

operaya gittim

coğunluk gidemiyor adını bile duymamış

operanın

çoğunluğun gittiği kimi yerlere de ben gitmedim

21'den beri

camiye kiliseye tapınağa havraya büyücüye

ama kahve falıma baktırdığım oldu

 

yazılarım otuz kırk dilde basılır

Türkiye'mde Türkçemle yasak

 

kansere yakalanmadım daha

yakalanmam da şart değil

başbakan filan olacağım yok

meraklısı da değilim bu işin

bir de harbe girmedim

 

sığınaklara da inmedim gece yarıları

yollara da düşmedim pike yapan uçakların altında

ama sevdalandım altmışıma yakın

sözün kısası yoldaşlar

bugün Berlin'de kederden gebermekte olsamda

insanca yaşadım diyebilirim

ve daha ne kadar yaşarım

başımdan neler geçer daha kim bilir.

 

             Bu otobiyoğrafi 1961 yılı 11 Eylülünde

              Doğu Berlin'de yazıldı.